Zomeravondvoetbal in december.
Je moet er bij zijn geweest om het te geloven. Ik ben er bij geweest, maar ik geloof het nog steeds niet. Voetballen op maandag, het went nooit. Het was de eerste keer dat de omzet van de koffie hoger was dan van het bier. Het leek wel een oefenwedstrijd. Maar als je dan in de rust met 3-0 voor staat, neem je dat op de koop toe. “Eindelijk een gemakkelijke overwinning”, hoorde ik iemand zeggen in de rust. “Ja, kunnen ze ook een bietje aan het doelgemiddelde doen”, riep weer een ander. De stemming was vrolijk en ook een beetje gelaten. Het leek een zomeravondwedstrijd, maar dan in december.
Na de twee doelpunten van Erik werd er “Quekel is back” gezongen. Dat werd door Erik zelf iets te letterlijk genomen. Het leek of hij, na de rust, dacht dat het publiek, met back, rechtsback bedoelde. Het meest opvallende van de eerste helft vond ik niet eens het gemak waarmee het 3-0 werd. Ik ergerde me aan het feit dat er een spandoek hing met de tekst: ‘Stop zinloos geweld’, en dat een deel van het publiek achter het spandoek doodleuk “skup ze maar kapot, ole, ole” zong. Dat werd daarna, enigszins, weer goed gemaakt, toen de doelman van de tegenpartij, Luuk Koopmans, met een warm applaus werd gewisseld. Na een komisch uitziend eigen doelpunt, waarvan de lichamelijke gevolgen ‘iets minder komisch’ bleken te zijn, moest hij gewisseld worden. Hij had zijn schouder uit de kom. Alle drie de keepers, deden, overigens, nogal komische dingen deze avond. Het paste allemaal prima in de sfeer van deze avond.
Het krachtsverschil was tot de 70ste minuut zo groot dat de vraag alleen was, met welke cijfers wordt er gewonnen vandaag? De 3-3 was een ‘koude douche’. Laten we ons maar vasthouden aan de eerste 70 minuten, die vergeet je anders weer te snel. Alles beter dan een saaie 0-0, maar je kunt het ook overdrijven.
Al overheerst nu nog de kater van dit sullige gelijkspel, er wordt nog steeds gesproken over ‘eindigen bij de eerste vijf’. Dat is zeker nog haalbaar, maar dan moet er iedere wedstrijd negentig minuten lang strijd zijn, tegen welke tegenstander dan ook. Vrijdag kunnen we dit jaar alsnog mooi afsluiten, laten we ons daar maar aan vast houden. Wat er kan gebeuren als je je eigen ploeg niet blijft steunen, hebben we in Arnhem kunnen zien. Laten we in dat opzicht geen ‘tweede Vitesse’ worden. Tot vrijdag!