Appetjoek

Het belangrijkste voetbalnieuws van dit weekend was niet de overwinning van Feyenoord op PSV, maar wat er na de wedstrijd gebeurde in de catacomben.

Het gedoe van afgelopen zondag berust echter allemaal op een misverstand. Joris Mathijsen en Jeremain Lens kregen het in de wedstrijd al met elkaar aan de stok. Niet de charge van Joris zou aanleiding zijn geweest voor een oververhitte Lens, maar Joris zou iets hebben gezegd. De uit Goirle afkomstige Mathijsen heeft in de hitte van de strijd tegen Lens geroepen “Ge moet niet zo zeuren, verrekte appetjoek”. In Tilburg en omstreken betekent dit niet meer als ‘niet zo zeuren mallerd’. Nu had Lens dit echter verkeerd verstaan. Hij dacht dat Joris een discriminerende opmerking maakte met het woord ‘apenkop’ erin. In een kolkende Kuip is het begrijpelijk dat je elkaar niet goed kunt verstaan. Als Joris dan ook nog in het dialect gaat vloeken kan er gevoelige spraakverwarring ontstaan.

Vorig jaar waren we met ons gezin op vakantie in Duitsland. Mijn zoontje vroeg zich af waarom iedereen bij het verlaten van een winkel zijn naam riep. In het begin begreep ik niet wat hij bedoelde. Na een paar dagen kwam ik er echter achter dat hij het woord ‘tjuss’ bedoelde. Mijn zoontje heet Guus en als je er op let lijkt het inderdaad veel op “tjuss”. Zo zie je maar weer, een spraakverwarring ontstaat gemakkelijk.

Wat er zondag na de wedstrijd gebeurde, wil ik natuurlijk niet goed praten. Het is geen goed voorbeeld, maar op zich viel het allemaal wel mee. Het is ook erg smal in die catacomben, zeker met al die pers erbij. Bij een gemiddelde uitverkoopdag van de Bijenkorf gaat het er vaak een stuk harder aan toe. Ik heb vaak het idee dat daar niet alleen koopjesjagers op af komen, maar ik herken ook regelmatig een aantal ‘relbejaarden’ op de beelden van het journaal. Bij deze dwaze dagen is het aantal gewonden en vertrapte rollators aanzienlijk hoger dan wat ik gisteren zag op de beelden van Studio Sport.

Volgend jaar kan Joris beter terug gaan naar Willem II. Daar verstaan en begrijpen ze hem beter dan in Rotterdam en kan hij rustig z’n carrière afbouwen. Daar ken de nog gezellig op een benkske ‘n lekker broodje Jantje’ of ‘een vette bakpaal’ eten, zonder gestoord te worden door ’n appetjoek’.