Gemengd huwelijk

Nadat mijn column Uit de kast geplaatst was op De Weblog van Helmond kreeg ik een mail van een vrouw uit Eindhoven. Het was een hele lange, heftige mail waarin de vrouw een noodkreet aan me schreef. ‘Lieve Buurman’ stond er boven de mail. “Ik heb een groot probleem en jij bent mijn laatste redmiddel”, schreef ze. Nieuwsgierig las ik de mail twee keer aandachtig door. De vrouw was bang dat haar vader haar nieuwe relatie zou afkeuren. Alle relaties die ze tot nu toe had gehad, waren geen probleem geweest voor haar vader. Of het nu ging om een Marokkaanse vriend, een 13 jaar oudere man, een Limburger of een vriendin in plaats van een vriend, iedereen was welkom geweest in de kleine arbeiderswoning van haar ouders. Maar met haar huidige vriend durfde ze niet naar haar vader te gaan. Ze legde uit dat haar vader beslist niet bekrompen is, maar deze nieuwe relatie was anders. Haar nieuwe vriend, Lowie, is namelijk Helmonder. Een Kattenmepper, die ook nog eens supporter is van Helmond Sport. Ze was bang dat haar vader dat niet zou trekken. Haar vader is een fervente Eindhoven supporter, een echte EVV-er. Hij heeft ‘blauw-wit bloed’, leeft voor die club en heeft dus een bloedhekel aan ‘die mauwers uit Helmond’. Vooral nu het sportief zo slecht gaat met FC Eindhoven en juist goed met Helmond Sport, ligt het allemaal nog gevoeliger om met deze nieuwe vriend naar haar ouders te gaan.

“Ik heb werkelijk alles geprobeerd”, schreef ze in haar mail. “Ik heb geschreven naar All You need is love, maar dat programma heeft een zomerstop. Het spijt me, vond het niet heftig genoeg. Bij Familie diner hadden ze al eerder aandacht besteed aan voetbalsupporters en wilden ze niet te veel in herhaling vervallen. Bovendien, was er in dit geval nog helemaal geen ruzie om goed te maken”. De wanhoop was zo groot dat ze zelfs naar Dr. Lul, geschreven had, maar die had nooit meer iets van zich laten horen. De redactie van Uit de kast had haar laten weten dat ze alleen maar konden helpen als het een liefdesrelatie betrof van twee mensen van hetzelfde geslacht. Kortom, ze was de wanhoop nabij. Ze had nu al anderhalve maand een geheime verhouding met Lowie en wilde vóór de derby van Helmond tegen Eindhoven van haar geheim af. Haar grootste droom was om samen met Lowie en haar vader naar het voetbal te kunnen gaan, want zelf hield ze ook van voetbal. Nu was haar vraag of ik mee wilde gaan om haar vader het nieuws te vertellen. Haar vader las sommige van mijn columns en had gezegd: “Niet slecht…voor een Helmonder”. Dus ze zag me als ‘ideale bruggenbouwer’.

Ik voelde me een beetje ongemakkelijk over deze, toch wel vreemde, mail. Wat moest ik hier nu mee? De Story had jarenlang de rubriek Lieve Mona, nu kreeg ik een mail met als aanhef Lieve Buurman. Ik besloot toch te helpen en maakte een afspraak. Een paar dagen later begaf ik me als een beginnende Robert ten Brink in de wijk Stratum. Aan de sticker onder de deurbel met de tekst: ‘Pas op! Ik rem niet voor Hellemonders’, wist ik dat ik op het juiste adres was. Een gezette vrouw, met een iets te strakke legging, deed de deur open. “Ha, die Buurman”, riep ze vriendelijk alsof ze me al jaren kende en trapte snel haar sigaret uit bij de voordeur. “Ik ben Sjan”, riep ze en ze gaf me een stevige hand. Hoestend zei ze dat ik naar binnen moest gaan, want vader en dochter zaten al op de bank. Een beetje zenuwachtig ging ik op een lege stoel tegenover de bank zitten. Zonder iets te vragen stond er al een flesje Bavaria voor mijn neus. Dat had zelfs Robert ten Brink, in 43 jaar All you need is love, niet zo snel voor elkaar gekregen. Om het ijs te breken had ik een ouderwetse VHS videoband meegenomen die ik demonstratief omhoog hield. “Ik heb een videoboodschap bij me”, zei ik een beetje aarzelend. “Ik vind alles prima, als ge maar niet gaat zingen”, zei de vader ad rem. Voor ik verder wilde gaan met mijn ingestudeerde tekst, viel de dochter mij in de rede. “Ik wil het toch liever zelf vertellen aan ons pap”. Geëmotioneerd vertelde ze over haar geheime relatie met Lowie. Haar vader begon heel hard te lachen en haalde ondertussen een paspoort tevoorschijn. Hij vouwde ‘m open en ik herkende de foto van Sjan. Hij wees met zijn vinger naar de woorden ‘Geboren te Helmond’. Het duurde even voordat bij mij het kwartje viel. “Waarom denk je dat je moeder de hele dag mauwt, nie kan koken en zo’n dikke reet heeft? Maar ik hou wel van haar hoor”, zei hij er snel achteraan. “Gelukkig geeft je moeder niets om voetbal, dus kunnen we daar geen ruzie over maken”.

Opgelucht pakte ik mijn telefoon en belde Lowie. Die zat in de plaatselijke kroeg te wachten tot hij een teken van me kreeg om te komen. Lowie was meer dan welkom en het is die avond nog erg laat en gezellig geworden. Wat heeft die Robert ten Brink toch een topbaan.